Η υπεροξύτητα υποχρεώνει το σώμα να «κλέψει» ουσιώδη μεταλλικά και άλλα στοιχεία από τους μυς και το σκελετό, προκειμένου να εξουδετερώσει τα επιπλέον οξέα. Συγχρόνως, ευνοεί την ανάπτυξη τοξινών και επιβλαβών βακτηριδίων που παρεμβάλλονται στη σωστή λειτουργία του ήπατος, του παγκρέατος, των επινεφριδίων και του θυρεοειδή.

Οι τοξίνες μειώνουν τη βιοδιαθεσιμότητα των αμινοξέων, των βιταμινών και των μεταλλικών στοιχείων, στερώντας από τον οργανισμό τη δυνατότητα να παράγει επαρκείς ποσότητες ενζύμων, ορμονών και αντισωμάτων.

Αυτό παρεμποδίζει την αναδημιουργία των μυϊκών κυττάρων και άλλων απαραίτητων βιολογικών δομών και συστατικών για την ενεργειακή παραγωγή, με αποτέλεσμα λιγότερες καύσεις, χαμηλή ενεργητικότητα, χρόνια κόπωση, γενική αδυναμία, αυξημένη συσσώρευση λίπους κυρίως γύρω από την κοιλιά και πολλά επιπλέον κιλά, που επιβαρύνουν τον οργανισμό και κάνουν το μεταβολισμό ακόμα πιο νωθρό!

Όταν οι τροφές καίγονται μέσα στο σώμα, αφήνουν πάντα κάποια κατάλοιπα, όπως η στάχτη που αφήνει το καμένο ξύλο στο τζάκι. Ανάλογα με το είδος των τροφών, τα κατάλοιπα μπορεί να είναι όξινα, ουδέτερα ή αλκαλικά.

Όταν τα όξινα κατάλοιπα είναι λίγα και τα αλκαλικά αποθέματα πολλά, ο οργανισμός ρυθμίζει σχετικά εύκολα το εσωτερικό του pH και αποτοξινώνεται φυσιολογικά.

Αντίθετα, εάν τα όξινα κατάλοιπα είναι υπερβολικά και τα ρυθμιστικά ένζυμα δεν επαρκούν, ένα ποσοστό τους δεν εξουδετερώνεται και παραμένει στο σώμα. Επειδή όμως μπορεί να περάσουν στην κυκλοφορία του αίματος και μέσω αυτής στην καρδιά, στο πάγκρεας, στο ήπαρ και σε άλλα όργανα, το σώμα προσπαθεί να τα εγκλωβίζει μέσα στα λιποκύτταρα για να προστατεύσει τα ζωτικά του όργανα.

Η συσσώρευση μεγάλων ποσοτήτων όξινων καταλοίπων στο λιπώδη ιστό έχει αποτέλεσμα την αύξηση του μεγέθους των λιποκυττάρων, έτσι ώστε να δημιουργηθεί περισσότερος διαθέσιμος χώρος για την ασφαλή αποθήκευσή τους. Σε ένα υπερόξινο περιβάλλον ο οργανισμός μας αναγκάζεται να φτιάξει ένα τείχος προστασίας από λίπος ενάντια στα οξέα και τις τοξίνες που απειλούν να τον βλάψουν.

Κι όσο η υπεροξύτητα δεν διορθώνεται, το λίπος όχι μόνο αντιστέκεται σθεναρά σε οποιαδήποτε προσπάθεια μείωσής του μέσω δίαιτας ή γυμναστικής, αλλά αυξάνεται περισσότερο.

Σημειώστε ότι:

• Το pH δεν προσδιορίζεται από τη γλυκιά ή ξινή γεύση των τροφών. Η ζάχαρη, π.χ., δημιουργεί όξινα κατάλοιπα, ενώ το λεμόνι αλκαλικά.
• Τρόφιμα με χημικά πρόσθετα ή υπολείμματα φαρμάκων έχουν υψηλότερη οξύτητα.
• Τα βιολογικά τρόφιμα είναι πιο αλκαλικά από τα αντίστοιχα συμβατικά λόγω της απουσίας χημικών υπολειμμάτων.
• Τροφές που έχουν υποστεί μικρότερη επεξεργασία είναι κατά κανόνα πιο αλκαλικές.
• Τα ώριμα εποχιακά φρούτα και λαχανικά είναι πιο αλκαλικά από τα άγουρα.
• Η ίδια τροφή παράγει περισσότερα οξέα όταν τηγανίζεται ή ψήνεται σε υψηλές θερμοκρασίες και λιγότερα όταν παρασκευάζεται στον ατμό ή βράζεται.
• Η προσθήκη ζάχαρης μετατρέπει τους χυμούς από αλκαλικούς σε όξινους.
• Γαλακτοκομικά από πρόβειο, κατσικίσιο ή γίδινο γάλα είναι πιο αλκαλικά σε σύγκριση με όσα φτιάχνονται από αγελαδινό.
• Το μούσκεμα των ξηρών καρπών και των ξερών φρούτων σε νερό αυξάνει το pH τους.

Ένα διαιτολόγιο με αναλογικά περισσότερες αλκαλικές και ουδέτερες τροφές δημιουργεί το κατάλληλο εσωτερικό περιβάλλον μέσα στο οποίο ο οργανισμός μπορεί να παραγάγει ενέργεια επιταχύνοντας το μεταβολισμό και να απαλλαγεί από τον ασφυκτικό κλοιό των περιττών κιλών, καίγοντας λίπος.

Όταν οι τροφές καίγονται μέσα στο σώμα, αφήνουν πάντα κάποια κατάλοιπα, όπως η στάχτη που αφήνει το καμένο ξύλο στο τζάκι. Ανάλογα με το είδος των τροφών, τα κατάλοιπα μπορεί να είναι όξινα, ουδέτερα ή αλκαλικά. Όταν τα όξινα κατάλοιπα είναι λίγα και τα αλκαλικά αποθέματα πολλά, ο οργανισμός ρυθμίζει σχετικά εύκολα το εσωτερικό του pH και αποτοξινώνεται φυσιολογικά.

Αντίθετα, εάν τα όξινα κατάλοιπα είναι υπερβολικά και τα ρυθμιστικά ένζυμα δεν επαρκούν, ένα ποσοστό τους δεν εξουδετερώνεται και παραμένει στο σώμα. Επειδή όμως μπορεί να περάσουν στην κυκλοφορία του αίματος και μέσω αυτής στην καρδιά, στο πάγκρεας, στο ήπαρ και σε άλλα όργανα, το σώμα προσπαθεί να τα εγκλωβίζει μέσα στα λιποκύτταρα για να προστατεύσει τα ζωτικά του όργανα.

Η συσσώρευση μεγάλων ποσοτήτων όξινων καταλοίπων στο λιπώδη ιστό έχει αποτέλεσμα την αύξηση του μεγέθους των λιποκυττάρων, έτσι ώστε να δημιουργηθεί περισσότερος διαθέσιμος χώρος για την ασφαλή αποθήκευσή τους. Σε ένα υπερόξινο περιβάλλον ο οργανισμός μας αναγκάζεται να φτιάξει ένα τείχος προστασίας από λίπος ενάντια στα οξέα και τις τοξίνες που απειλούν να τον βλάψουν.

Όσο η υπεροξύτητα δεν διορθώνεται, το λίπος όχι μόνο αντιστέκεται σθεναρά σε οποιαδήποτε προσπάθεια μείωσής του, αλλά αυξάνεται περισσότερο.

Σημειώστε ότι:

>  Το pH δεν προσδιορίζεται από τη γλυκιά ή ξινή γεύση των τροφών. Η ζάχαρη, π.χ., δημιουργεί όξινα κατάλοιπα, ενώ το λεμόνι αλκαλικά.

>  Τρόφιμα με χημικά πρόσθετα ή υπολείμματα φαρμάκων έχουν υψηλότερη οξύτητα.

>  Τα βιολογικά τρόφιμα είναι πιο αλκαλικά από τα αντίστοιχα συμβατικά λόγω της απουσίας χημικών υπολειμμάτων.

>  Τροφές που έχουν υποστεί μικρότερη επεξεργασία είναι κατά κανόνα πιο αλκαλικές.

>  Τα ώριμα εποχιακά φρούτα και λαχανικά είναι πιο αλκαλικά από τα άγουρα.

>  Η ίδια τροφή παράγει περισσότερα οξέα τηγανιτή ή ψητή σε υψηλές θερμοκρασίες και λιγότερα όταν παρασκευάζεται στον ατμό ή βράζεται.

>  Η προσθήκη ζάχαρης μετατρέπει τους χυμούς από αλκαλικούς σε όξινους.

>  Γαλακτοκομικά από πρόβειο, κατσικίσιο ή γίδινο γάλα είναι πιο αλκαλικά σε σύγκριση με όσα φτιάχνονται από αγελαδινό.

>  Το μούσκεμα των ξηρών καρπών και των ξερών φρούτων σε νερό αυξάνει το pH τους.

Ένα διαιτολόγιο με αναλογικά περισσότερες αλκαλικές και ουδέτερες τροφές δημιουργεί το κατάλληλο εσωτερικό περιβάλλον μέσα στο οποίο ο οργανισμός μπορεί να παραγάγει ενέργεια επιταχύνοντας το μεταβολισμό και να απαλλαγεί από τον ασφυκτικό κλοιό των περιττών κιλών, καίγοντας λίπος.

Το οξυγόνο μπαίνοντας σε περιβάλλον όξινο δυσκολεύεται να φτάνει στους ιστούς.
Το αίμα στη πορεία γίνεται κολλώδες λόγω της συγκόλλησης των ερυθρών αιμοσφαιρίων.
Η καρδιά δυσκολεύεται να αντλήσει αίμα και να το στείλει στους ιστούς, με αποτέλεσμα τον εκφυλισμό τους και την πρόκληση σοβαρών ασθενειών.